Empati, Dünyamızı Yeni Bir Bakış Açısı İle Yeniden Algılayabilmemizi Sağlar.

Dün gece Şiddetsiz İletişim adındaki bir kitaptan, empatiyle ilgili bir bölüm okudum ve empati kurmanın gerçekten çok faydası olduğunu okudum. Yazının içinde bir hikaye vardı ve çok beğendim. Empati hakkındaki yazının bir kısmını paylaşmak istedim. Yazının tamamını okumak isteyenler, Marsall B.Rosenberg adlı yazarın Şiddetsiz İletişim kitabını alarak yazının tamamını ve daha bir çok faydalı olabilecek yazıları okuyabilirler.

Carls Rogers, empatinin, empati verilen taraf üzerindeki etkisini şöyle açıklar;  ”Birinin sizi, hakkınızda peşin hüküm vermeden, adınıza sorumluluk almaya yada sizi belli bir kalıba sokmaya çalışmadan dinlemesi cidden çok iyi gelir insana. Birileri beni gerçekten dinlediğinde ve duyduğumu hissettiğimde dünyamı yeni bir bakış açısı ile yeniden algılayabiliyor, hayatıma devam edebiliyorum. Biri sizi dinlediğinde, daha önce çözümsüz gibi görünen şeylerin çözülebilir hale geldiğini görmek hayret verici. Biri sizi gerçekten dinlediğinde, içinden çıkamaz gibi görünen karışıklıklar berraklaşmaya ve su gibi akmaya başlar.”

Empatiyle ilgili en sevdiğim hikayelerden birini, yenilgiye açık bir okul müdürü anlatmıştı: Bir gün müdür öğle yemeğinden döner ve ilkokul öğrencisi Milly’yi ofisinde oturmuş, üzgün bir şekilde kendisini beklerken bulur. Milly’nin yanına oturur. Bu sırada Milly konuşmaya başlar: ”Bayan anderson siz hiç kimseyi incitmediğiniz halde, yaptığınız her şeyin birilerini incittiği bir hafta geçirdiniz mi hiç?”

Müdür, ”Evet. Galiba seni anlıyorum.” diye cevaplar. Bunun üzerine Milly, geçirdiği haftayı anlatmaya başlar. Bundan sonrasını müdür şöyle anlatıyor. ” O arada paltom bile hala üstümdeydi; oldukça önemli bir toplantım vardı ve çoktan geç kalmıştım. Bir oda dolusu insanı beklettiğim için kaygılandım. Bu yüzden, Milly senin için ne yapabilirim?” diye sordum. Milly, bana doğru uzandı, omuzlarımı iki elinin arasına aldı ve gözlerimin içine bakarak  kararlı bir şekilde ”Bayan Anderson, sizin bir şey yapmanızı istemiyorum, sadece beni dinlemenizi istiyorum’ dedi.

”Bu, çok değerli bir şey öğrendiğim hayatımdaki o çok önemli anlardan biriydi. Hem de bir çocuktan öğrenmiştim bu değerli şeyi. Sonra dedim ki içinden: ”Boş ver seni bekleyen bir oda dolusu yetişkini” Milly ile yalnız kalabileceğimiz bir banka geçtik. Benim kolum onun omuzlarında, onun başı benim göğsümde ve kolu da belimde, konuşmasını bitirene kadar öylece oturduk. Ve biliyor musunuz, o kadar da uzun sürmedi.”