Sevgili anne babalar;
Herkesin bildiği bir söz vardır. ”Eğitim ailede başlar” her aile başarılı çocuklar yetiştirmek ister. Bunu gerçekleştirmek için çocuğuna her türlü imkanı hazırlar. Ancak unutulmaması gereken bir konu vardır ki, o da çocuğun kimlik gelişimidir. Çocuğun içinde bulunduğu dönemi nasıl anlattığı çocuğun hayatta kazanacağı başarıları kadar önemlidir.
Ailenin çocuğa verdiği eğitimle çocuğun kişilik yapısı şekillenecekse aile çocuğa nasıl bir eğitim vermeli? öncelikle her aile çocuklarını ayrı bir birey olarak görüp kişiliklerine, bağımsızlıklarına saygı duymalıdır. Bunu yapmak için iletişim çok önemlidir. Yani çocuğu pahalı kurslara göndererek veya en iyi okula göndererek bir şey yapmış olmazsınız, bunları yaparken aynı zamanda çocuğunuzla olan iletişiminiz iyi olmalıdır. Veya illa ki pahalı okullara veya pahalı kurslara göndermenize gerek yok, demek istediğim çocuğunuzla iletişimiz iyi olmadıktan sonra istediğiniz kadar pahalı okullara gönderin bir verim alabileceğinizi sanmıyorum. Önemli olan çocuğa sadece ekonomik olarak yatırım yapmak değildir aynı zamanda onunla iletişimi iyi kurmaktır. Örneğin ergenlik döneminde bir çok anne ve baba çocuklarına bu konularda bilgiler verdiğini sanmıyorum. Çünkü biz toplum olarak çocuklarımızla iyi iletişim kuramayan bir toplumuz bu benim kendi kişisel düşüncem. En azından çevremde gördüğüm kadarıyla böyle. Elbette çocuklarıyla iletişimi çok iyi aileler var, onları saygıyla selamlıyorum.
Çoğunuzun duyguları sizinkinden ne kadar farklı olursa olsun onun duygularını kabul etmelisiniz. Duyguların sürekli değil, geçici olduğuna inanmalısınız. Çocuğunuzun ayrı ve farklı bir birey olduğunu kabul etmelisiniz. Çocuğunuzun sorunları olduğunda yanında olmalı fakat sorunlarını kendisinin çözmesi için onu cesaretlendirmelisiniz. Atalarımızın dediği gibi, balık vermek yerine, balık tutmayı öğretmelisiniz.
Bazı anne babalar vardır, çocuğa illaki kendi istedikleri bir mesleği yapmaya zorlarlar. Bence bu kesinlikle çok yanlış bir davranıştır. Bırakın çocuğunuz kendi istediği, sevdiği mesleği seçsin, çocuğu sizin istediğiniz bir mesleği yapmaya zorlamayın. Çocuğunuzu bir robot gibi yönetmek yerine ona sizin istediğiniz mesleğin ve kendi istediği mesleğin olumlu ve olumsuz yönlerini anlatın hatta gerekirse bu konularda psikologlar’ dan yardım alabilirsiniz. İleri ki zamanlarda çocuğunuzun ruh sağlığı bozulmaması için bu tür konularda biraz daha hassas davranın.
Çocuğunuzla aranıza duvarlar örmek yerine, köprüler kurun. Göreceksiniz o zaman hem çocuğunuz hemde siz çok mutlu olacaksınız.
Gökhan harika bir paylaşım.. her kelimeyi kendim yazmışım kadar katılıyorum.. çok net bir özet : "Çoğunuzun duyguları sizinkinden ne kadar farklı olursa olsun onun duygularını kabul etmelisiniz. Duyguların sürekli değil, geçici olduğuna inanmalısınız."
Teşekkür ederim.
Harika bir paylaşım, kaleminize sağlık. Aynı fikirdeyim benimde bir çocuğum var bunun için elimden geleni yapıcam :)
Rica ederim. Keşke bütün anne babalar sizin gibi düşünebilse :)
Abi mükemmel paylaşım yapmışsın ciddi diyorum. O kendi düşüncen dediğin yer "Çünkü biz toplum olarak çocuklarımızla iyi iletişim kuramayan bir toplumuz" bu yer kendi düşüncen değil toplumun geneli böyle abi. Keşke her aile bu konuda dikkatli ve bilinçli olsa. Ellerine sağlık abi.
Teşekkür ederim Furkan.
çok ama çok haklı bir yazı olmuş. Toplumumuzun kötü yanları hep yanlış eğitimden geliyor diye bir düşüncem var benim de. İnsan yanlışın yanlış olduğunu bilerek yanlışa girmez. Yani neyin ne olduğunu öğretebilmek mühim…
Gülücüklü Kal…
Teşekkür ederim Talha.
Sende gülücüklü kal :)
Ellerine sağlık yazdıklarına katılmamak mümkün mü çok doğru tespitler.
Teşekkürler Gökhancım.
Rica ederim Hatice abla.
Gökhancım uğramıyorsun , farkın da olmadan kırmadım inş.
Estağfirullah abla, fakat zaman zaman giriyorum bloguna hep kadın işleri olduğu için yorum yapamıyorum ama söz geleceğim abla :)
Teşekkürler olur a insanlık hali sıkıntı olmamasına mutlu oldum . Haklısın el işleri olunce sizlere yorum zor oluyordur:)sevgiler canım
Hayır hayır ablam hiç bir sıkıntı yok, az önce uğradım senin bloguna, saygılar abla :)
Hocam, şu aileler öncelikle çocuklarını “geleceğini garanti altına alma” niyetiyle yetiştirmesinler. Sanki çocuk değil, kendine hizmetçi yetiştiriyor; yatırım yapıyorlar sanki. Çevremde bunun gibi tanık olduğum bir dünya insan var. O ailelerden nefret ediyorum.
Şunu bir türlü anlamıyorlar; sen kendin için hizmetçi yetiştirmiyorsun. Onlar, tüm dünyaya bedel olabilecek şekilde yetişmeli. Faydalı olabilecek şekilde.
Kendin için yetiştirdiğin çocuk, sen gittiğinde başıboş kalmasın. Diğerleri için ne yapacağını bilemeyen bir çocuk olarak kalmasın.
Çocuklar yatırımdır; doğru! ama kendi çıkarların için değil; tüm insanlığın faydası için.
Çocuklara robot muamelesi yapmaktan vazgeçin artık! Onlar insan; sbu izin asla sahip olamayacağınız bir şey.
Çok haklısın kardeşim. İnşallah bu yazım, özellikle anne babalar tarafından okunur. Çünkü gerçekten bu konuda durum çok kötü.
Hocam ellerine sağlık. Bende bir baba olarak yazını keyifle okudum. Teşekkürler, çok teşekkürler.
Rica ederim.
çok eğitici bir yazı olmuş gerçekten tüm anne babaların okuyup bilinçlenmesi gereken, ellerinize sağlık tüm yazdıklarınıza katılıyorum. gelecekte bilinçli anne babalar olmamız dileğiyle. teşekkürler :)
Rica ederim.
Kalemine sağlık Gökhan'cığım evet haklısın, ne o öyle kimi aileler çocuklarıyla hiç güzel bir iletişim kurmuyorlar, çocuğu bir kere dinlemek lazım, komşumuz, misafirimiz gelince nasıl dinliyorsak, çocuğumuzu da 2 yaşında da olsa dinlemeliyiz, bir hata yaparsak özür dilemeliyiz ki, bu tür şeyleri öğrensin, ne verirsek onu alırız.
Sevgiler:)
Aynen abla, ne ekersek onu biçeriz :)
Aslında çocukları olduğu gibi bırakmalıyız. Oldukları gibi davransalar ve yaşamlarına devam etseler daha iyi gelişim gösterecekleri bir gerçektir bana kalırsa :) Yazı için teşekkürler.
Rica ederim.
Katiliyorum. Her çocugun yetenekleri ve ilgi alani farkli. Biz anne babalar için bazen zor da olsa saygi duymali ve destek olmaliyiz.
Kesinlikle…
güzel paylaşım tşkler
Rica ederim.
başarılar hocam takip ediyoruz
Teşekkürler.
Bazı anne ve babalar derler ya, anne /baba olunca anlarsın. Çok doğru aslında. Tabi ki iletişim çok önemli ve kesinlikle çocuklarında duygu ve düşüncelerini dinlemek lazim. Ailelerinde yapmaya çalıştığı şey, çocukları güzel bir hayat sursün, onların düştüğü hatalara düşmesin.
Benim kişisel dusuncem, çok abartmadan çocukları dusunmeye devam etmek.
Sevgiler
Kesinlikle çok haklısınız, çocukların düşüncelerine önem verilmeli, onları her zaman duygu ve düşüncelerini dinlememiz gerekiyor.
Saygılar.
Güzel bir konuya değilmişsiniz. Genelde ufak yaştan çocuklara sen yapamazsın vb. gibi kelimeler yerine şöyle yapabilirsin deyip öğretmek gerekir. Ancak bir çok insan üşendiği için günümüzde beceri kabiliyeti ve öz güveni gelişmemiş çocuklar çoğunlukta. Umarım yazınızı ileride anne ve baba olacak aileler okur. Teşekkürler.
Rica ederim.
eğitimde sac ayağının en önemli kısmı aile ama maalesef hep unutuluyor :(
Evet maalesef bazen dediğiniz gibi aileler bu konuları es geçebiliyor.